Opowiadanie I cz. VIII

      Po długiej rozmowie z Avril przez telefon , zrobiło mi się nie dobrze . Położyłam się na łóżku i tak przez długi czas leżałam. Nie wytrzymywałam już samotności , nie mogłam leżeć całymi dniami w domu , po tej całej imprezie czyli już 2 tygodnie nie wychodziłam z domu , nie wiem dlaczego , nie miałam ochoty się z nikim spotykać , Kacper dzwonił do mnie codziennie , pukał do drzwi , nie otwierałam , Artura prosiłam żeby też tego nie robił. Nie chciałam z nim rozmawiać. po raz kolejny zobaczyłam go pijanego , nienawidziłam go w takim stanie , nie mogłam znieść tego widoku , wiem jaki on jest i że dopóki dziecko się nie urodzi on nie zmądrzeje , proste. Alego kochałam , nie wyobrażałam sobie życia bez niego. Gdyby umarł zabiłabym się , a jeżeli by wyjechał , tym gorzej , nie dałabym sobie rady.
      Moje rozmyślenia przerwał Artur :
- masz , dla ciebie
- co to ?
- list
- od kogo , kurwa mów do rzeczy !
- od Kacpra , czytaj , ja z nim gadałem nie będziesz zadowolona !
        Wzięłam list do ręki , Artur wyszedł , zostałam ja i ta kartka. Bałam się ją otworzyć . Ale wkącu to zrobiłam.
     " Kochana , gdy to czytasz już nie ma mnie przy tobie , spokojnie nie umarłem , ale wyjechałem. Pojechałem.... nie nie możesz wiedzieć. Chciałem ci to powiedzieć ale nie odbierałaś telefonów , nie czytałaś esemesów ani nie otwierałaś domu. Dlaczego ? Wracam za parę miesięcy , tylko proszę nie obwiniaj mnie za to , wyjechałem dla ciebie. Chciałaś żebym to zrobił !. Pojechałem się leczyć. Kocham Cię ! "

     Poleciały mi łzy , wzięłam żyletkę ale od razu ją odłożyłam .