Opowiadanie I cz. IX

     Umieram. Całymi dniami siedzę w domu , nie odzywam się do nikogo , nie odbieram telefonów , nie otwieram drzwi. Coraz bardziej zamykam się w sobie . Nie daję sobie rady z najprostszymi sprawami. Czuję jak wszystkich tracę : Avril , Artura , Błażeja , Michała , wszystkich ! Nie daję sobie rady ! Ręce zawsze mam we krwi. Po prostu nie daje rady.
     Do pokoju wszedł Artur.
- do ciebie. - powiedział trzymając w ręku list
- co znowu ? - odburknęłam
- napewno się ucieszysz , trzymaj - wręczył mi list
            Wyszedł z pokoju. Otwierałam pomału , bałam się .
  " Majka ! Nie wracam. Nie mam szans na przeżycie , rozumiesz ? Nie mam , żadnych ! Nie tęsknij za mną , proszę ! To będzie dla mnie straszne. Kocham Cię nad życie. Najlepiej będzie jeżeli o mnie zapomnisz. Albo przyjedź do mnie , jestem w szpitalu , u nas , przeniosli mnie. Czekam. Kocham Cię ! "

Po przeczytaniu listu popyneło mi parę łez. Ale zaraz się obudziłam , doszło do mnie że mogę go zobaczyć. Ubrałam się i wyszłam. Szłam i płakałam .
   Wkącu doszłam do szpitala. Zapytałam jakiejś pielęgniarki w jakiej sali on się znajduje. Pobiegłam tam. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje.
    Zobaczyłam Kacpra leżącego na łóżku , odwrócił głowę , zobaczył mnie i uśmiechną się. Stałam w progu , cała zapłakana. Był jaki był , doprowadzał mnie do płaczu ale go kochałam .
- kachanie - powiedziałam
- kocham Cię , wiesz o tym - wtedy do niego podbiegłam i pocałowałam go , moje łzy spływały na jego policzki , było pięknie choć wiedziałam że to nasz ostatni pocałunek , narkotyki doprowadziły go do śmierci.
- Ja cie też . Nie opuszczaj mnie , mnie i dziecka !
- To nie możliwe , kochanie wybacz mi ! - wtedy dotkną mojego brzucha , to był już 9 miesiąc , miałam termin na za tydzień . Chciałabym żeby dożył chociaż tego , żeby zobaczył dziecko .
- Ile ci zostało ?
- nie wiem , to jest nieprzewidywalne
- ale nie ma żadnej nadziei ?
- jest , może się wyliże
- daj radę ! - pocałowałam go po raz kolejny .