Opowiadanie II cz. V.

  Wstałam. Umyłam się i poczułam głód. Nie chciałam brać. Nic nie chciałam. Chciałam umrzeć. Nałożyłam krótkie spodenki , sweter , jakieś szpilki , rozpuściłam włosy i wyszłam. Było rano. Matra spała. Zeszłam po schodach , strasznie się trzęsłam. Pot oblewał mnie po całym ciele. Teraz wiem. Jestem narkomanką.
Szłam po ulicy rozdygotana. Nagle upadłam , nie mogłam wstać. Leżałam tak na środku. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Podszedł do mnie jakiś chłopak. Przystojny. Ciemne włosy , ciemna karnacja , zielone oczy.
- co się dzieje ? - powiedział i pomógł mi wstać , posadził mnie na ławce
- nic. - nagle oblała mnie kolejna faja potu wiedziałam że muszę jak najszybciej wchłonąć kolejną działkę
- jak nic jak widzę.
- mówię że nic. Muszę się dostać.. - nagle przypomniałam sobie że mam jeden woreczek z herą w spodenkach, kupiłam wczoraj. - muszę dostać strzykawkę i igłę !
- po co ci ?
- nie ważne.
- jesteś narkomanką , prawda ?
- nie.
- jesteś i to na głodzie.
- nie.
- jesteś ! Ale mogę ci pomóc.
- jak ?
- chodź.
     Zaprowadził mnie pod aptekę. Kazał zaczekać , wszedł sam. Kupił mi strzykawkę i igłę.
- proszę. Ale idę z tobą.
- dziękuję ! - powiedziałam i z napływem emocji wskoczyłam na niego i przytuliłam.
- ale gdzie masz zamiar iść ?
- Ja nie wiem gdzie to w siebie właduję.
- choć do mnie.
      Poszłam , wiem że to głupie nie znałam nawet imienia tego chłopaka. Ale cóż. Musiałam. Poszliśmy po ulicy do bloku. Potem po schodach i tak znaleźliśmy się w mieszkaniu. Było to normalne mieszkanie. Nie bogate. Nie takie jak apartamentowiec ciotki. Zwykłe mieszkanie. Powiedział że mogę wkłuć się teraz , że nikogo nie ma w domu , mieszka sam. Usiadłam po prostu na podłodze. Wyjęłam strzykawkę i igłę. Zapakowałam here. I wbiłam sobie igłę w żyłę. On patrzył się na mnie bezradnie i nic nie mówił. Tylko patrzył tymi swoimi oczyma.
- i jak ? - powiedział
- już dobrze - spojrzał się wtedy w moje oczy.
- pierdolę jakie źrenice ! - krzykną